Traditional Aikido

Traditional Aikido zoals onderwezen door Saito sensei is de stijl die O-Sensei na de oorlog ontwikkelde in Iwama tot 1968, een jaar voor zijn overlijden.
Bij de verschillende aikidostijlen is het doel altijd hetzelfde : samenvloeien met de aanvaller, in harmonie zijn met hem / haar. Daarom wordt Aikido door O-sensei ook wel gedefinieerd als de weg van de vrede. Toch bestaan er duidelijke verschillen tussen de Traditional Aikido (Iwama Ryu) en de andere stijlen. De middelen om het doel te bereiken verschillen van elkaar.

Traditional AikidoIn de Traditional stijl verwacht je niet dat de aanvaller (uké) harmonie zoekt met de verdediger (shité), zoals dat in de Aikikai Hombustijl wel het geval is.
In de Traditional stijl ben je niet te tolerant ten opzichte van de aanvaller. Daarom begint de les met stevige grepen en aanvallen. Het doel is dat je met de aanvaller samenvloeit. De uitvoering van de aanvallen en technieken wordt aangepast aan het niveau van de opponent. In het begin kan dat ertoe leiden dat aanvaller en verdediger niet aan samenvloeien toekomen, maar de basis voor samenvloeien is een goede controle van de opponent. Basistechnieken zijn zeer zuiver en moeten ook zuiver en zeer precies worden uitgevoerd. Pas als je de basistechnieken onder de knie hebt kan je de oefeningen naar een hoger niveau brengen. Als echter de basistechnieken niet in orde zijn, kan dat echte moeilijkheden opleveren.

‘Ki no Nagare’, vloeiend uitgevoerde technieken hebben tijd nodig. Deze technieken worden op twee niveaus uitgevoerd, langzaam en snel. Saito sensei zei ooit dat O-Sensei hem op een keer een uitbrander gaf toen hij zag dat Saito de technieken vloeiend uitvoerde. "Je moet zulke technieken pas uitvoeren als je de basistechnieken goed onder de knie hebt en je derde dan hebt". Tegenwoordig voert de student in Iwama de vloeiende technieken eerder uit, maar 80% van de training bestaat nog steeds uit basistechnieken. Door deze methode wordt je fysiek ook sterker.
Als je te vroeg begint met vloeiende technieken gaat dat ten koste van de correcte vorm, en kunnen de technieken alleen worden uitgevoerd met een meewerkende, soepel trainende partner. Hierdoor krijg je de foutieve indruk dat je technieken werken. Als in het traditionele Iwama Ryu vloeiende technieken worden geoefend moet de partner een echte aanval uitvoeren. Deze aanval moet op dezelfde manier worden tegemoet getreden als bij statisch uitgevoerde technieken. De aanvaller moet nooit worden gevraagd om mee te werken. In Iwama Ryu ligt de prioriteit altijd bij de uitvoerder van de techniek, hoe hij de aanvaller werpt, nooit bij de ontvanger (uké), hoe die de val maakt…


De kern van Aikido als krijgskunst

AikidoAikido is een Japanse krijgskunst die is ontwikkeld door Morihei Ueshiba (1883-1969). Zij benadrukt harmonie in plaats van strijd in het omgaan met agressie of conflicten. Dit betekent dat in een situatie van fysieke, verbale of emotionele agressie niet een positie van weerstand of strijd wordt gekozen, maar één van integratie met de kracht van de agressor. Op die manier wordt deze kracht eigen gemaakt zodat je deze kunt leiden en vervolgens de agressieve energie kunt neutraliseren. Aikido is met andere woorden een krijgskunst waarbij het niet gaat om het standaard “winnen of verliezen” en die alternatieven biedt om een conflict te beheersen.


O' Sensei

Het ideaal van een harmonische oplossing in een conflictsituatie is niet slechts een filosofie. Het gaat erom dat deze werkelijkheid worden in de opstelling en acties van de Aikido-beoefenaar, ook en met name wanneer deze onder druk moeten worden uitgevoerd. Met behulp van fysieke training en oefening in confronterende situaties leert men geleidelijk aan de gebruikelijke reactie van verdediging, blokkering en worsteling te laten gaan om vervolgens in plaats daarvan de kracht van het open en onbeschermd zijn te ervaren, hoe paradoxaal en onzinnig dat aanvankelijk ook lijkt.

Het open staan biedt een betere uitgangspositie om na te gaan wat de werkelijkheid van een bepaalde situatie is en door het vrij blijven van angstige verdedigingshoudingen is men in staat om met grotere flexibiliteit en vrijheid te reageren. Verstarring of stijfheid is, vergeleken met openheid en flexibiliteit, geen functionele strategie van conflictbeheersing en draagt niet bij aan weerbaarheid.

In Aikido worden geest en lichaam als onlosmakelijke aspecten van het geheel beschouwd. Vrees manifesteert zich in lichamen als stijfheid en verlies van evenwicht en daardoor van vrijheid om te bewegen. De ervaring van weerstand en strijd in de beoefening van Aikido toont waar blokkades zitten. Door daaraan te werken kan men zich meer open en vrij gaan voelen.
Mensen worden zacht en soepel geboren;
eenmaal dood, zijn zij stijf en hard.
Planten worden teder en buigzaam geboren;
eenmaal dood zijn ze broos en stijf.
Aldus, wie stijf en onbuigbaar is,
is een discipel van de dood.
Wie zacht en buigzaam is,
is een discipel van het leven.
Het harde en stijve zal worden gebroken.
Het zachte en soepele zal zegevieren.
Tao te Ching. Hoofdstuk 76.

Scholen en stijlen van Aikido

De stichter van Aikido, Morihei Ueshiba (ook bekend als O Sensei), ontwikkelde zijn krijgskunst in de loop van een lang leven van oefening en ervaring en ging door vele fasen van ontwikkeling en rijping. O Sensei had veel studenten in de verschillende perioden van de ontwikkeling van zijn kunst die vervolgens vertrokken om hun eigen scholen op te richten, met hun eigen filosofische interpretaties en didactische benaderingen.

Tegenwoordig is er een overvloed van verschillende scholen van Aikido, van de zeer 'harde' fysiek georiënteerde stijlen met de nadruk op gevecht, tot de 'zachtere', meer op gezondheid en oefening georiënteerde benaderingen. Deze sterke evolutie en brede verspreiding van Aikido over de hele wereld, ver van zijn oorsprong, toont de rijke erfenis en het potentieel van deze krijgskunst.


O' Sensei en Morihiro Saito Sensei

Takemusu Aikido

 
Takemusu Aikido

De stijl, of de lijn van Aikido, die in deze school wordt onderwezen staat bekend als Takemusu Aikido en is een traditionele vorm van Aikido die van O Sensei aan de wijlen Morihiro Saito Sensei (1928 -2002) werd doorgegeven. Hij was meer dan 23 jaar een persoonlijke discipel van O Sensei en nam zijn dojo in Iwama, Japan, na zijn dood over. Saito Sensei beschouwde het als zijn plicht om de originele technieken van O Sensei in een zo zuiver mogelijke vorm te behouden en door te geven.

Takemusu Aikido onderscheidt zich van andere scholen en stijlen van Aikido door drie kenmerken:
  • Nadruk op het oefenen van de grondbeginselen en een duidelijk onderscheid tussen basis en geavanceerdere niveaus van praktijk en techniek. Lees hier meer over: "Levels of Takemusu Aikido"
  • De integratie van het oefenen met de lege hand en met wapens (houten zwaard, stok en mes);
  • Aikido als krijgskunst (Budo). Lees hier meer over "Aikido as a Budo"